Blockchain en Bitcoin

Elk nieuw blok wordt gebouwd op een blok dat de deelnemers hebben erkend als 'geldig onstaan'. Zonder erkenning geen chain, geen deal. De deelnemers hebben belang bij de blockchain en houden deze met elkaar in stand. Dat kost rekenkracht en de kosten voor energie. Als een Tamagotchi wordt de Blockchain door de deelnemers in leven gehouden. Hier moet dus een passende beloning tegenover staan of een heel geringe inspanning. 

Bij de Bitcoin wordt met veel rekenkracht een willekeurige sleutel 'geraden'. De beloning is in nieuwe Bitcoins. Door het ontwerp wordt het  'minen' van Bitcoins steeds een factor lastiger. Met steeds meer rekenkracht worden de laatste Bitcoins rond het jaar 2040 'geraden'. Dan is het technisch maximum van 20 miljoen bereikt. Bedenker Satoshi heeft de Bitcoin daarmee inflatie bestendig willen maken. Dat blijkt relatief want de Bitcoin kan tot 8 cijfers achter de komma worden opgesplitst en zal een relatie met inflatoire valuta als de dollar houden. Omdat de Bitcoin geen intrinsieke waarde heeft (niet gerelateerd aan goederen of diensten) is deze potentiele bubbel een slecht voorbeeld van gemeenschappelijk gedragen 'geldigheid'.
De Blockchain technologie heeft potentie om een gedeelde waarheid te vertegenwoordigen; heel veel 'peers' bevestigen dat een transactie heeft plaatsgevonden, dus "Dan moet het wel waar zijn.". Daartegenover geldt dat je een 'waarheid' moet aantonen door consensus. Het bereiken van een valse consensus (fraude) kost zoveel rekenkracht en energie dat fraude niet loont. Dit alles geldt 'bij de huidige stand van techniek'.